Bruschetta? Fettunta? Grzanki!

Jeśli przeprowadzilibyśmy sondę wśród przypadkowych osób na ulicy, zadając im pytanie, co to jest bruschetta, to obstawiam, że większość odpowiedzi brzmiałaby tak: grzanka z pomidorami ewentualnie kromka podpieczonego pieczywa posmarowana czosnkiem, posypana pomidorami pokrojonymi w kostkę i skropiona oliwą.

„Nie pozwólcie sobie wmówić, że bruschetta może składać się z czegoś innego niż posmarowanej oliwą kromki opiekanego chleba” – grzmi Marlena de Blasi. Bruschetta to po prostu opieczony chleb, najlepiej nad ogniem drzewnym lub w drodze wyjątku w piekarniku, polany dużą ilością oliwy.

Zajadamy więc smakowity chlebek sowicie spryskany oliwą (raz czosnkową, raz bazyliową) i popijamy wino. Pieczywo rozpływa się w ustach, my rozpływamy się nad prostotą a jednak egzotycznością tej potrawy. I wciąż nurtuje mnie ten pomidorowy dodatek.

Sięgam więc po ulubione „Sekrety kuchni włoskiej”, w której Elena Kostioukovitch wśród lokalnych potraw Toskanii wymienia oczywiście bruschette. I co? Autorka informuje, że bruschette to o zgrozo grzanki „posmarowane cielęcą śledzioną utartą z cebulą, saradelą, kaparami i pieprzem albo drobno siekanymi podrobami, wątróbką, podrobami z drobiu, płaskimi skorupiakami rawkami”. Na koniec dodaje na szczęście: „bruschette je się też tylko z kawałkami pomidora albo z dużą ilością oliwy z oliwek z solą (noszą wtedy nazwę fettunte)”.

Jestem ciekawa co na to Paolo Cozza, jak by nie patrzeć Włoch. Asekuracyjnie w swojej książce „Włoska kuchnia na polskim stole” podaje recepturę na bruschettę al pomodoro. Informuje przy tym ‘bruschetta jest jedną z najpopularniejszych przystawek we Włoszech. Można powiedzieć, że jest podobna do pizzy, mimo iż zamiast ciasta używamy opieczonego chleba. To, co do niego dodamy, zależy od naszej fantazji i smaku”.

W kuchni mam piękne pomidory i wciąż ciepły piekarnik po podgrzewaniu w 200 st. C chleba. Szybko kroimy bagietkę w ukośne kromki, podpiekamy je w piekarniku. W międzyczasie kroimy w kostkę dwa duże mięsiste pomidory, siekamy garść czarnych oliwek i kilka ząbków czosnku, rwiemy na kawałki świeżą bazylię, lejemy nieprzyzwoicie dużo oliwy, dodajemy sól i pieprz. Mieszamy. Wyjmujemy chrupkie pieczywo, na nie nakładamy mieszankę pomidorową. I smakujemy. I nic nam już nie jest do szczęścia potrzebne.