Placek drożdżowy ze śliwkami i kardamonową kruszonką

Sezon na śliwki w pełni, trzeba więc to wykorzystać. Ciasta, ciasteczka, dżemy i powidła, sosy i oczywiście śliwowica.  Można zaszaleć.

Oto przepis na nieoczywiste puszyste ciasto drożdżowe, w którym śliwki otulone zostały aromatyczną kruszonką. Oczywiście z oliwą! Z takim towarzyszem każde ciasto się uda.


0,5 kg mąki
szklanka mleka
filiżanka oliwy
3/4 szklanki cukru
5 żółtek i 1 cało jajo
opakowanie drożdży instant
łyżeczka soli





ok. 1 kg śliwek
2 łyżki cukru
cynamon

Kruszonka:
0,5 szklanki mąki
3 łyżki cukru
4 łyżki oliwy kardamonowej

Przesiać mąkę, podgrzać mleko, żółtka utrzeć z cukrem na pulchną masę. Do mąki dodać drożdże, utarte żółtka, ciepłe mleko i sól, a następnie oliwę. Wyrabiać wszystko ręcznie kilkanaście minut, aż ciasto zrobi się gładkie i zacznie odstawać od rąk.

Przykryć ściereczką i odstawić na godzinę do wyrośnięcia.

Umyte śliwki przekroić na połówki i usunąć pestki. Wymieszać z cukrem i cynamonem.

Blachę wyłożyć papierem do pieczenia, wypełnić ciastem, ułożyć na nim śliwki (skórkami do dołu).

Odstawić do wyrośnięcia na 40 minut.

W międzyczasie przygotować kruszonkę: wymieszać mąkę z cukrem i oliwą. Całość zagnieść.
 
Po upływie odpowiedniego czasu posypać ciasto rozdrobnioną kruszonką. Piec 60 minut w temp. 180 stopni (z termoobiegiem).

Kocham Toskanię

Toskania to piękne wiejskie widoki, zachwycające zabytkowe miasta i miasteczka, wreszcie to zapachy i smaki. Najprostsza droga do poznania każdego miejsca wiedzie przez kuchnię. Bardzo bliskie jest mi to stwierdzenie, potwierdzone jeszcze słowami Umberto Eco: „Być może we Włoszech bardziej niż gdzie indziej (chociaż ta zasada obowiązuje wszędzie) poznanie kuchni oznacza poznanie duszy mieszkańców kraju”. Szukając klucza, który pozwoliłby odkryć tajemnicę i autentyczność Toskanii, warto sięgnąć po książkę Gulii Scarpaleggii o tytule, pod którym podpisałoby się wielu, a do nich i ja należę - „Kocham Toskanię” (Jedność). Autorka jest włoską blogerką, jej blog „Juls’ kitchen” został uznany za najlepszy we Włoszech w 2013 roku. 

Gulia Scarpaleggia jst rodowitą Włoszką, potrafi, jak jej przodkinie, z najprostszych darów toskańskiej ziemi wyczarować przepyszne dania. Niech to będzie nawet chleb z oliwą. Ale cóż to za chleb, i cóż to za oliwa! Przepisy zostały podzielone w najbardziej klasyczny sposób: przekąski, pierwsze dania, zupy, drugie dania, dania jajeczne i warzywne, pieczywo i kanapki, słodkości i przetwory. 

W kulinarnym przewodniku autorka zgromadziła 100 receptur na tradycyjne dania włoskiej kuchni, zaczerpnięte z rodzinnych zapisków babci, mamy i innych członków rodziny, i uzupełniła je o ciekawe informacje na temat typowych toskańskich produktów, gdzie można je znaleźć, które miejsca odwiedzić. Ta książka z całą pewnością jest małym kulinarnym przewodnikiem po Toskanii, obok przepisów znalazł się również informator z adresami restauracji i sklepów.  

Najpierw przeczytałam tę książkę strona za stroną, za drugim razem na wyrywki. I wciąż nie mogę się nią nacieszyć, nasycić. Publikacja uraduje miłośników włoskiej kuchni, ale i osoby dopiero zaznajamiające się ze śródziemnomorskimi smakami. Nie trzeba chyba przypominać, jak zdrowa jest to kuchnia, której podstawą są: oliwa, zioła, warzywa, ryby i owoce morza. Są tu dania klasyczne, regionalne, obiadowe i deserowe, a z nazwami większości z nich z pewnością się zetknęliśmy. Apetyt podsycają duże, kolorowe fotografie, których nie mogło tutaj zabraknąć, podobnie jak serka mascarpone w tiramisu, albo migdałów w cantuccini. Piękne zdjęcia, zarówno potraw jak i ludzi czy miejsc, nowoczesne i nostalgiczne, twarda oprawa, dobór czcionki, wszystko tutaj harmonizuje ze sobą. Jak wszystko w tej bajecznej krainie – tradycja ze współczesnością, natura ze sztuką. 

Gulia Scarpaleggia
"Kocham Toskanię"
Wydawnictwo Jedność

Zupa szpinakowa z oliwą czosnkową

50 dag świeżego lub paczka mrożonego szpinaku

1 l wywaru warzywnego (może być mrożony, często gotuję wcześniej większą ilość  i mrożę w kilku porcjach)

5 łyżek oliwy czosnkowej

2 jajka ugotowane na twardo

6 łyżek tartego parmezanu

gałka muszkatołowa

 sól i pieprz

Świeży szpinak oczyścić, umyć, odsączyć, włożyć do garnka i odparować kilka minut. Po ostudzeniu odcisnąć wodę, posiekać.  W garnku podgrzać oliwę czosnkową, wrzucić posiekany (lub mrożony) szpinak i dusić. Dodać wywar warzywny. Doprawić gałką muszkatołową, solą i pieprzem. Gotować jeszcze kilka minut. Podawać z pokrojonym w ćwiartki jajkiem i świeżo tartym parmezanem.